วันพุธที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

สิ่งมีค่า.......ที่แท้จริง !!

สิ่งมีค่า.........ที่แท้จริง


ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น.. หากแต่อยู่ที่..สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น


เช้าวันหนึ่ง..ที่โรงพยาบาล...

' ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อย..ได้มั๊ยคะ'
คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น...

เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ ......................อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออก..
เพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ .....................

กรี๊ดดดด.....เธอกรีดร้อง
หมอต้องอุ้มเด็ก..ออกไปอย่างรวดเร็ว

** เด็กทารกที่เกิดมา...ไม่มีใบหู**
และแล้ว...กาลเวลาพิสูจน์ว่า.
การได้ยินของเจ้าหนู..ไม่มีปัญหา

ปัญหา..มีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอก คือ....ใบหูที่หายไป

หลายครั้ง..ที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียน แล้ววิ่งมาบอกแม่


เธอรู้ว่า..หัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน...
เจ้าหนูพูดโพล่งออกมา..อย่างน่าเศร้า
' พวกเด็กตัวโต .. พวกมันล้อผมว่า
..
-- ไอ้ตัวประหลาด--'

จนกระทั่ง... เจ้าหนูเติบโตขึ้น...หล่อเหลา...
เป็นที่รักของเพื่อน ๆ..
เค้ามีพรสวรรค์ ในด! ้านอักษรศาสตร์.. วรรณคดี..และดนตรี..
เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น
...

แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น... ทำให้เค้า..ไม่อยากเจอใคร

' ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก' แม่กล่าว..ด้วยความสงสารลูก

พ่อของเด็กชาย.. ปรึกษากับหมอประจำครอบครัว
และได้รับข่าวดีจากหมอว่า...
' ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ ถ้ามีผู้บริจาค..แต่ใครล่ะ..
จะเสียสละใบหู...เพื่อเด็กน้อยคนนี้' คุณหมอกล่าว

จนกระทั่ง ....................... 2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย..
' ลูกเตรียม! ตัวไปโรงพยาบาลนะ พ่อกับแม่..หาคนบริจาคใบหู

ที่ลูกต้องการได้แล้ว...
แต่นี่เป็นความลับ'


การผ่าตัด..สำเร็จด้วยดี และแล้ว...คนคนใหม่ก็เกิดขึ้น..

..... เค้ากลายเป็น..ผู้มีพรสวรรค์...
เป็นอัจฉริยะในโรงเรียน...ในวิทยาลัย
จนเป็นที่กล่าวขานกัน..รุ่นต่อรุ่น

ต่อมาได้แต่งงาน... และทำงาน.. เป็นข้าราชการในสถานทูต

วันหนึ่ง.. ชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า.

' พ่อครับ.. ใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมา ใครช่างให้ผมได้มากมาย..
แต่ผมไม่เคยทำอะไร.. เพื่อเค้าได้เลยสักนิด'

' พ่อไม่เชื่อว่า.. ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก..
เรื่องนี้.....................เป็นความลับ เราตกลงกันแล้ว'
พ่อตอบ..

หลายปีผ่านไป....
มันยังคงเป็นความลับ

และแล้ว..วันนึง..วันที่มืดมิดที่สุด... ผ่านเข้ามา..ในชีวิตของลูกชาย


แม่เค้าได้เสียชีวิตลง.

เค้ายืนข้าง ๆ พ่อ... ใกล้หีบศพของแม่

พ่อเรียกเค้า..
' มานี่สิลูก..มานั่งใกล้ ๆ นี่'
พ่อลูบผมแม่อย่างช้า ๆ..และนุ่มนวล

ผมสีน้ำตาลแดง...ถูกเสยขึ้น จนมองเห็นใบหน้า..
ที่มองดูเหมือนคนนอนหลับ


... และแล้ว.. สิ่งที่ทำให้ลูกชาย..ถึงกับต้องตะลึง..
... ใบหูของแม่...หายไป!..

แม่ไม่มีใบหู...
' นี่เป็นคำตอบ.. ที่ลูกอยากรู้มาตลอดชีวิต'...
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย

' แม่บอกพ่อว่า...เธอดีใจ....................... ที่ได้ทำอย่างนี้..ตั้งแต่วันผ่าตัด..

แม่ไม่เคยตัดผมอ! ีกเลย..
ไม่มีใคร..มองเห็นว่ า.. เธอไม่สวยจริงมั๊ย ?
- - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - -

จงจำไว้..

~ สิ่งมีค่า.....................ที่แท้จริง ~
ไม่ได้อยู่ที่..การมองเห็น.. หากแต่อยู่ที่...
~ สิ่งที่เรา..มองไม่เห็น ~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

~ ความรัก..ที่แท้จริง ~

ไม่ได้อยู่ที่.. เราได้ทำอะไร.. แล้วมีคน..รับรู้..

หากแต่อยู่ที่.. สิ่งที่เรา..กระทำ..แล้วไม่มีใคร..รับรู้ ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

~ ความรัก ~

บางครั้ง.. ไม่จำเป็น.. ต้องพูดพร่ำเพรื่อ..

หากแต่อยู่ที่....การกระทำ.. ซึ่งเรา..อาจรับรู้..

เพียงแค่..ฝ่ายเดียว..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


อ่านจบแล้ว..ใช้สมอง..ตรึกตรองสักนิด..

ถ้าพรุ่งนี้..เราตายไป..
บริษัท..
สามารถหาคนมาแทนเราได้


ภายในไม่กี่วัน..


เพื่อนวันนึงที่เราไม่อยู่เค้าก็มีเพื่อนใหม่...

ภายในไม่กี่วัน....


แต่ครอบครัวเรา..
ต้องสูญเสีย..
และคิดถึงเรา..ไปตลอด

เราได้ใช้ชีวิต..กับการทำงาน
มากกว่าครอบครัว..หรือเปล่า ?

ถ้ามากกว่า...
ก็เป็นการลงทุน..
ที่ไม่ฉลาดเลยจริง ๆ..



ครอบครัวเท่านั้นครับที่รักเราและจะอยู่กับเราไปตลอด

ถึงแม้จะทุกข์หรือสุข ก็มีครอบครัวนี่แหละครับ

ถ้าขาดครอบครัวไป ผมคงอยู่ไม่ได้ ...



นำเสนอโดย 3hOw.THD





____

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น